Ex(p)oplanet
…
Klik om aangepaste HTML-code in te stellen
Het oudste licht in het heelal is dat van de kosmische microgolfachtergrond (CMB). Dit licht werd gevormd toen de dichte materie aan het begin van het universum uiteindelijk voldoende afkoelde om transparant te worden. Het heeft miljarden jaren gereisd om ons te bereiken, zich uitstrekkend van een feloranje gloed tot koele, onzichtbare microgolven. Het is natuurlijk een uitstekende bron om de geschiedenis en uitdijing van de kosmos te begrijpen.
De CMB is een van de manieren waarop we de snelheid van kosmische expansie kunnen meten. In het vroege heelal waren er kleine schommelingen in dichtheid en temperatuur in de hete, dichte zee van de oerknal. Terwijl het universum uitdijde , werden de fluctuaties ook groter. Dus de schaal van fluctuaties die we vandaag in de kosmische microgolfachtergrond zien, vertelt ons hoe het universum moet zijn gegroeid. Gemiddeld zijn de fluctuaties ongeveer een miljard lichtjaar in doorsnede, en dit geeft ons een waarde voor de snelheid (de Hubble-parameter) als ergens tussen 67,2 en 68,1 km / sec / Mpc. De meeste gedetailleerde waarnemingen van de CMB worden gedaan met satellieten zoals de Planck-satelliet. In de ruimte heeft men een duidelijk zicht op de kosmische restwarmte, waardoor temperatuurschommelingen gemeten kunnen worden. De Atacama Cosmology Telescope bevindt zich op het land, maar staat hoog in de Andes, waar de lucht erg dun en droog is, met als gevolg een redelijk goed zicht op de CMB. Maar het is ook speciaal ontworpen om naar de polarisatie van het kosmische licht te kijken. Het vroege universum was gevuld met licht, maar omdat het zo heet en geïoniseerd was, konden fotonen niet ver reizen voordat ze door een proton of elektron werden verstrooid. Maar ongeveer 380.000 jaar na de oerknal koelde materie in het vroege universum voldoende af om neutraal waterstof en helium te worden, dat grotendeels transparant is voor licht. Het CMB-licht dat we zien, heeft nog een laatste verstrooiing veroorzaakt voordat de dingen voldoende opgeklaard waren om ons te bereiken. Wanneer licht iets verstrooit, is het georiënteerd of gepolariseerd ten opzichte van die verstrooiing. Al het CMB-licht is dus gepolariseerd en de oriëntatie ervan vertelt ons over het vroege universum. Bron: Urania.be
0 Comments
Leave a Reply. |
Ex(p)oplanetA collaboration between researchers astrofysica who investigate different aspects of exoplanets and artists of the interdisciplinary studio at SLAC Leuven under the supervision of Marc Horemans and Katrien Kolenberg Archieven
July 2021
Categorieën |